Vrijheid

Tot maandag, zegt ze op vrijdag. En ik denk o ja.

Ze kijkt niet om en ik doe niet dramatisch. Het is ook niet dramatisch. Ze heeft net weer twee weken bij me gewoond en nu gaat ze fijn naar haar vader en haar mooie huis aan het IJ En ik…

Weekend!

Zou het waar zijn dat ik sinds mijn studententijd niet meer zoveel vrijheid heb gehad? Alles ligt open. Er is geen pasgetrouwd stel in een bruidssuite dat wacht op hun onvergetelijke eerste ontbijtje als man en vrouw. Er is ook geen zondag-familie-ontbijt, elk eitje met liefde gekookt. Geen pannenkoekenzaterdagavond. Er zijn geen kinderen met clubjes. Sowieso geen kinderen. Geen oma op vast zondagbezoek. Geen enorm huis op te ruimen, drie wassen te draaien, ratelende vaatwasser, zwaarbeladen fiets vol boodschappen van de zaterdagmarkt. Niet alvast even vijftien kilo appeltjes schillen voor de taart van maandag en zondagavond iedereen thuis en samen eten, vaak een grote kip in de oven.

Magisch pasje

Ik kan zonder oppas te regelen naar de borrel van de uitgeverij, en zolang blijven als ik wil. Ongestoord uitslapen, en dan in bed alle weekendkranten lezen. Ik kan leuke dingen doen met Mr H.! Had ik al gezegd dat deze man door zijn werk in de film een soort magisch pasje heeft waarmee je met twee mensen gratis naar elke film kan? Soms zien we twee films achter elkaar, iets waar ik in Spanje zonder echte bioscopen alleen maar van kon dromen. Schrijven kan ik ook, urenlang lezen zomaar overdag, mijmeren, naar de sportschool en dan ook de sauna, een half uur onder de douche blijven staan of zelfs een uur, solliciteren op spannende baantjes, huilen, muziek luisteren.
En niks, dat kan ik ook doen. Dat is misschien wel het meest waardevol van alles.

Toch een wasje, eentje. Het dekbedovertrek van Dunya. Dat als ze maandag -vandaag- uit school komt met al haar spullen en haar drukte dat dan haar bedje lekker schoon en fris op haar wacht. Daar kan ik me dus het hele weekend op verheugen…