Elf redenen om hoge zwarte laarzen met goudborduursel te kopen

‘Chaia,’ zeg ik. ‘We moeten echt ophouden nu. Ik ben bang dat je te veel op mij lijkt.’ 

Ik ging met de dochter van 18 naar Parijs. Weer iets met synchroniciteit: toen ikzelf 18 was, precies 31 jaar geleden, woonde ik er.

Evolutie

Van bangig arm studentje naar vrouw van de wereld en dat met een kind dat nu al heel wat weerbaarder is dan ik toen, ergens gaat er iets goed in de evolutie.
Er was een tijd dat Chaia en ik niet samen naar Parijs konden, daar praten we nu over, zij het mondjesmaat: toen ik haar dwong om haar geliefde Spanje te verlaten en een nieuw leven te beginnen in Amsterdam. Nee, toen viel er even niets te vieren.
Ik barst maar een keer in tranen uit: als we samen in een verrukkelijke jugendstil brasserie zitten en toosten met een glas champagne. Verder hebben we het te druk. Met lopen, met kunst, met wachten. Rijen voor de musea, voor de restaurants, voor de trein zelfs. Parijs wat ben je vol geworden in 31 jaar.
En er is ook nog steeds uitverkoop in alle fijne winkeltjes.

Schaamteloos

Ik heb haar besmet, vrees ik, iets genetisch aangaande shoppen. Winkel in, winkel uit, paskamer in en uit. En daar blijft het niet bij. Ook in de eindeloze serie drogredenen om toch maar weer die of die aankoop te rechtvaardigen herken ik mezelf. Mijn meest schaamteloze zelf. Ik hoor het ons om de beurt aan elkaar verkondigen, vage zinnen als:
We zijn nu eenmaal in Parijs
Ik moest volgend jaar toch een nieuwe winterjas
Je kunt nooit genoeg zwarte jurkjes hebben.
Ik heb extra representatieve kleren nodig voor nieuw baantje.
Onze salarissen zijn net gestort.
Zie het als een cadeautje aan jezelf voor je 18e/50ste verjaardag
Zijden bloesjes zuiveren je van negatieve energie.
Het is allemaal ongelooflijk afgeprijsd.
We hebben door de uitverkoop eigenlijk juist heel erg veel bespaard.
Elke vrouw moet eigenlijk hoge zwarte laarzen hebben met goudborduursel erop
En de beste (dank je Chaia): Sieraden en schoenen tellen niet mee.