Doing the dishes

Het is even lente en de stad gaat open als een bloem.

Terrasjes overal, iedereen op straat. En de grote vrouwendemonstratie van de Dam naar het Museumplein.

Little monsters

Het is een lieve demonstratie. Mijn oudste dochter loopt mee, maar ik kom ook veel vriendinnen tegen. Wat vooral opvalt zijn alle fraaie handgeschreven borden die iedereen omhoog houdt. Dit is het nieuwe spandoek: een persoonlijke tekst op een bord, bij voorkeur een beetje knullig gefabriceerd. Respect my existence or expect my resistance. With Voldemorts rise we need a nation of Hermiones. We are all little monsters. No immigration, no good food (dit in de Aziatische sectie).
Duidelijke taal: Bitches get stuff done. Pussy says no. If men got pregnant you could get an abortion at an atm. Nobody gets an orgasm from doing the dishes.
Of, nog eenvoudiger: Mannen hebben ook gevoel. Ik word niet geneukt, ik neuk.
Vijftienduizend vrouwen en ook mannen trippelen als blije hippies door de zon. Het is een perfect moment om mijn nieuwe panterjas te dragen. Af en toe moeten we om een gestrande auto heen, er is amper politie te bekennen. ’Ze dachten zeker niet dat het zo groot zou worden,’ zegt Bloem. In de tram terug voel ik me sterk en licht tegelijk.

Schort

Thuis hangt een kind met honger op de bank, omringd door vieze voetbalkleren. In het zonlicht valt het stof ook meer op. En de volle vaatwasser, plus alle afwas op het aanrecht en op de tafel. Er zit trouwens ook nog een was in de machine. En de ijskast juist weer leeg, terwijl ik voor bij de finale van Wie is de Mol ‘gezellige hapjes en een appeltaart’ beloofd had. Maar die berg appeltjes zijn ook niet ineens geschild.
Panterjas uit, schort voor. Ik begin maar met de appeltaart. Dat klinkt gezellig, maar het voelt meer alsof ik me eraan vastklamp.