‘Fiets kopen? Een tientje!’

Toen ik kwam studeren in Amsterdam heb ik het nog even volgehouden: geen fiets kopen van een junk. Maar na de vijfde gestolen fiets was mijn moraal gesmolten, zo snel gaat dat dus.

Er liepen toen altijd zoveel losers rond bij de Oudemannenhuispoort, eentje ervan drukte ik woedend dat tientje in de hand. ‘En nou oprotten!’

Speedjunks

Je zou denken dat er dingen veranderd zijn. Geen opgefokte speedjunks meer op de pillenbrug, sowieso amper nog straathandel in het centrum. En de fietsen in echte rekken en stallingen. Ongelooflijk hoe ze dat voor elkaar hebben gekregen in zo’n korte tijd. Amsterdammers die braaf hun fiets parkeren…
Maar het fietsenstelen is helaas niet voorbij. Vooral de middelste dochter is er de dupe van. Laatst weer, een fiets waar ik net heel liefdevol 55 euro in had geïnvesteerd voor nieuwe banden en ketting. Weer gestolen tijdens het uitgaan. Net als de vorige: een verjaardagscadeau voor haar achttiende. Die fiets was amper drie maanden oud. Gelukkig heb ik een reservefiets: zo’n ouwe roestige Paroolfiets. Die heeft al vaak tijdelijk iets opgelost. Maar hij trapt zwaar, en nu koopt Chaia ook haar nieuwe fietsen van junks. Ik keur het af. En ik het snap het.

Spaanse hart

Vorig weekend ging ze uit bij het Leidseplein toen ze ineens een junk zag met een roestige Paroolfiets. ‘Die is van mijn moeder!’ riep ze en, fel en dapper als ze is, stormde ze naar de junk toe en probeerde hem de fiets afhandig te maken. Ook iets wat ik afkeur, maar ze heeft nou eenmaal dat  Spaanse hart. Omstanders schoten te hulp, de junk sloeg en rende weg en uiteindelijk kocht iemand anders snel de fiets voor haar. Ze hoefde dat meisje niet eens te betalen. Zo kwam Chaia die vroege ochtend triomfantelijk naar huis op de Paroolfiets. Om daar te ontdekken dat er een tweelingzusje van die fiets gewoon hier voor de deur stond.
Goed, dacht Chaia, dan heb ik ook een reservefiets, ik zal hem gauw genoeg nodig hebben. Ze bracht hem naar de fietsenmaker maar daar stortte hij in elkaar.
Ik weet niet precies wat de moraal van dit verhaal is.