Moederdag

‘Je verwent haar,’ moppert haar oudere zus. Maar ik herinner me nog heel goed dat mijn moeder dat ook bij mij deed. Dat ik bijna nooit hoefde af te wassen, dat ze achter mijn rug zo’n beetje mijn kamer opruimde, dat ze heel vaak mijn lievelingseten kookte.

Daar kan ik met zoveel plezier aan terug denken.

Hoofdpijndag

Het was een hoofdpijndag, letterlijk. Ik voelde hem (haar, migraine is een venijnige dame) al dagen aan komen, als een schim die verandert in een schaduw en dan ineens niet te missen naast je in de kamer staat. Net niet genoeg knock out en waarschijnlijk ook net iets teveel arbeidsethos om niet naar mijn leuke werk te gaan. Wat nu heel wat minder leuk was, ik stond bijna kotsend op de pont.
We deden een mailing, heerlijk ouderwets met enveloppen, ik had het zelf bedacht. Maar zelfs dat domme klusje liet het zweet over mijn rug lopen. En het duurde lang! Ineens snapte ik weer waarom je een uitnodiging aan een paar honderd mensen tegenwoordig digitaal doet.
Ik kon nog steeds geen snelle bewegingen met mijn hoofd maken toen ik eindelijk weer op mijn fiets zat. Terug op de pont visualiseerde ik alvast de bank, het dekentje, de dichte gordijnen. Dochterlief had immers aangekondigd bij een vriendin te zijn.

Mama, ik heb honger

Maar ze lag op de bank. Onder dat dekentje, met haar schoolboeken. En ze zei: ‘Mama, wat ben je laat. Ik heb honger.’
En  dan kan je natuurlijk zeggen: ‘Kind ik heb koppijn, ga zelf maar wat regelen bij de supermarkt.’ Dat zou vast wijs zijn, als ik dat zou zeggen, en ook logisch. Maar ik ben dus opgevoed door een moeder die nooit ziek was en die als de beste kon verwennen….

Daar moest ik wel even heel hard aan terug denken. Hoe lang geleden dat was.