Dus jij gaat nooit naar pornofilms?

Ik zal een jaar of twaalf geweest zijn toen mijn vriendinnetje Sabine de vraag stelde. Het ging over de film Bilitis.

De maker van de film heette David Hamilton. Die kende ik wel, sterker nog: ik was fan. Mijn meisjeskamer hing vol met zijn wazige posters.

Sperma

Posters van mooie dromerige meisjes zoals ik zelf graag wilde zijn. In de natuur en met balletkleren aan. Zo romantisch, Holly Hobbie voor grote meisjes.
Door de opmerking van Sabine veranderde alles. Ineens zag ik het: de tepels van die meisjes door hun balletpakjes, de net iets te hoog opgeschoven rokken, kortom de geile blik van de fotgraaf, een man die hun vader had kunnen zijn. Die liet die meisjes dromen van heel andere dingen dan ik tot dan toe had bevroed. Net als Sabine. Die zei ook ineens als we samen gezellig door een viezig steegje liepen: ‘Het ruikt hier naar sperma.’ En ik sloeg de geur goed op in mijn geheugen om op een goede dag zelf ook achteloos zo’n wereldwijze opmerking te kunnen maken.
Dat moment kwam later dan ik dacht, en toen ik de posters van David H allang van mijn muur had gerukt. Misschien is het eigenlijk nu pas echt aangebroken, nu ik twee weken achter elkaar meer piemels heb gezien dan in mijn hele leven daarvoor bij elkaar. Op filmdoek dan.

Erotica

Cinema Erotica heette mijn klusje bij EYE en ik durf mijzelf inmiddels wel een expert te noemen. Het verschil tussen porno en erotiek? De female gaze? De mooiste erotische gay klassieker? Het begin en de toekomst van de erotische cinema? Ik vertel het je. Net als waarom Sint Sebastiaan zo sexy is, of wat design en seks met elkaar te hebben. Makkie. Eat your heart out, Sabine!

Maar, al associeer ik de geur van sperma allang niet meer met rottende vuilniszakken, toch vind ik het stiekem best jammer dat ze bij EYE Bilitis niet draaiden…