Een man die met vogels praat

Ik zou kunnen schrijven over de opening van Cinema Erotica vandaag. Over hoe de afgelopen maanden woorden als ‘erotiek’ ‘sexy’ ‘opwindend’ ‘porno’ en ‘orgasme’ jargon voor me zijn geworden.
Maar wat ik eigenlijk spannender vind heeft te maken met J.

De man over wie sommige vriendinnen van me lichtelijk bezorgd zeggen: ‘Horrorfilms? Dat is zijn werk? Arme jij.’ 

Musje

Ik zag het ineens op Schiermonnikoog. Er streek een musje neer bij de tafel en J zei ‘Hallo’. Op zo’n rustige manier. Daarna bleef hij er nog een tijdje aandachtig naar kijken, het leek een woordeloos gesprek.
Ik ging erop letten. Eigenlijk zei J hallo tegen nogal veel vogels. De hele tijd door. Af en toe stapte hij zelfs speciaal van zijn fiets voor een fazant of een rotgans – of weetikveel hoe die vogels allemaal heten.
Het is niet zoals ikzelf met poezen praat. Tegen hen zeg ik dingen als: ‘Jaja, ik weet het, je hebt honger. Iedereen heeft honger, ik ben bijna klaar met werken en dan ga ik voor het eten zorgen.’
‘Praat je zo ook met de poezen als wij er niet bij zijn?’ vroeg de oudste dochter een keer.
Nee dus. Via de poezen communiceerde ik in Spanje met de hele hongerige roedel in mijn huis. Hoogstens zei ik wel eens tegen de zwerfpoezen als we samen moederziel alleen op de patio zaten: ‘Daar zitten we dan.’ En ook wel eens ‘Wat nu?’ Maar die poezen zwegen dan sfinxachtig.
Dat doen de vogels bij J niet. Die praten terug. Echt. Er waren er twee – futen of grutto’s of weetikveel- die belachelijk lang boven zijn hoofd bleven cirkelen en heel hard schreeuwden, het was bijna de horrorfilm Birds. Of nouja dat vond alleen ik. 

‘Jij praat met vogels,’ zei ik uiteindelijk.
‘Ja,’ zei J ruiterlijk. ‘Iemand moet het doen.’