Kijkje in de keuken

Waarschijnlijk vind je dit alleen maar leuk om te lezen als je ook schrijver bent. En als je schrijver bent vind je het ook niet leuk want zelf doe je toch alles anders.

Maar het is waar ik nu tachtig procent van mijn tijd mee bezig ben: mijn nieuwe boek.

Engel

Het wordt een cross-over boek en ik ben er ruim anderhalf jaar jaar geleden aan begonnen. Eerst schreef ik heel snel een eerste versie, gewoon met alle subtekst en huppekee achter elkaar, ik denk in een maand of drie. Ik liet het aan de uitgever en mijn vaste eerste meelezers lezen: is dit een boek of niet?
Ja, zeiden ze, het zit er wel in. Op dat moment vroeg ik een beurs aan. Dit is een verhaal over over een eerste grote liefde, schreef ik. Twee meisjes kijken op een totaal verschillende manier naar de wereld… De jongen voor wie ze allebei als een blok vallen, blijft lang een mysterie, ook omdat hij ervan overtuigd is een engel bij zich te hebben.
In het najaar kreeg ik de beurs. Maar als ik die niet had gekregen was ik ook gewoon door blijven schrijven aan versie twee. Die versie was een paar maanden geleden af en ik breidde mijn groep eerste lezers uit, onder anderen met mijn dochters.
Ze lazen, en ik kreeg een golf van kritiek over me heen.

Focus

Toen ik weer op mijn benen stond, verzamelde ik al die opmerkingen in een nieuw document. Ik nam de kritiek van de oudste dochter als uitgangspunt, schrapte een kwart en veranderde de volgorde. De rest van het commentaar heb ik gegroepeerd per personage en ik begon het boek per personage bij te schaven. Eerst van begin tot einde alles van de jongen, nu ben ik vandaag op pagina 1 begonnen met een van de twee meisjes. Bladzijde voor bladzijde met alleen de focus op haar. Er hoort andere muziek bij dan bij de jongen, die muziek staat op repeat. Dat meisje zit deze dagen onder mijn huid.
Als dat klaar is? Iets met de overgangen. En dan het hele boek nog een keer of drie hardop voorlezen aan mezelf en corrigeren. Naar de meelezers sturen. Enzovoort.

Met een beetje geluk lezen straks 4000 mensen dit boek, dat is minder dan wat er in 1 week op dit blog voorbij komt. Een labour of love, dat is het.