Precies hetzelfde

Ze komt even binnenvallen voor een koffie en we hebben grappig genoeg precies dezelfde kleren aan.

De middelste dochter is stiekem op kamers. Dat is ineens best snel gegaan.

Het mooiste minhuisje van Amsterdam

Nee, ze woont nog gewoon bij haar vader. Maar daar hebben we ooit een prachtig tuinhuis voor haar gebouwd aan het water, inclusief eigen badkamer. Het mooiste minihuisje van Amsterdam, waarom zou je daar ooit weggaan?
Maar ik ging zelf weg uit Noord natuurlijk. En het laatste jaar is Chaia een stuk zelfstandiger geworden. Zoals nu haar vader een maand weg is: ze kookt, wast, werkt elke dag, runt haar eigen huishoudentje inclusief kat. En hoewel ik haar vaak genoeg zie, is ze het grootste deel van de tijd van mijn radar. Ik zie haar niet thuiskomen na het stappen of werken, ik zie niet wat ze eet, met wie ze is. Dat gaat allemaal prima zonder mij, maar ik vind het wel… vroeg? Als er echt iets is (een probleempje met de wasmachine, tentamenstress) zoekt ze me wel op, maar af en toe denk ik wel lichtelijk verward: waar is toch mijn meisje?

Chips

Totdat ik me realiseerde: ik deed precies hetzelfde. Ook net achttien en ik trok in bij haar vader in een kraakpand aan de Weteringschans. Ik werkte die hele zomer in de Albert Heijn in de Vijzelstraat, ging lang op reis naar Zuid Amerika. En daarna een jaartje studeren in Parijs. Om nooit meer in mijn ouderlijk huis terug te komen.
Ik weet nog dat mijn moeder me een keer vertelde dat ze snikkend met een zak chips bij het buurtwinkeltje stond – de chips die ze altijd speciaal voor mij kocht. Daar lachte ik toen vrolijk om. Nu denk ik: ach, arme mama…