Het is niet moeilijk om veel dingen tegelijk te doen.
Totdat er dingen mislopen.
Woedend en vol verwijt
Dan kom je thuis en zit eerst voor de zoveelste keer met de belastingdienst aan de telefoon, begin je zo’n gesprek woedend en vol verwijt – om erachter te komen dat je zelf de cruciale fout hebt gemaakt om ergens 2017 in te vullen in plaats van 2018. Daarna ontplof je tegen de lieve mensen van de Schoolschrijver omdat een overspannen juf het heeft gewaagd om de grote openingsceremonie volgende week een dag te verzetten -en jij dus weer met je andere werk in de knel komt. Vervolgens zit je ’s avonds laat nog over datzelfde werk te piekeren omdat iets wat je net had afgestreept van je lijstje als een boemerang weer bij je terugkomt. Waardoor je dus eigenlijk morgen heel vroeg toch weer die kant op moet terwijl je eigenlijk met je dochter naar de dokter…
Trots
Ik ben trots op hoe ik mijn leven op de rails heb, hoeveel werk alweer en hoe leuk ik bezig ben als moeder. Maar als je minnaar vraagt: ‘Zal ik even je wc’s schoonmaken?’ gaat er misschien toch iets mis. Of als je thuiskomt en je normaliter totaal a-huishoudelijke dochter staat met haar beste vriendin je hele keuken uit te soppen want ‘jezus mam, het was zo smerig, hoe kan je hier nog koken?’ dan… Nou, dan ben ik eigenlijk wel blij.
