Weerstand

Een lief iemand had mij de ochtendsauna cadeau gedaan.

Ik ging bijna niet omdat mijn saunavriendin ziek was. Maar ja, ik had die bon al ingewisseld en de ochtend vrij gehouden. ‘Ga nou maar wel,’ adviseerden de dochters. ‘Je kunt het goed gebruiken.’

Hete kamertje

Dus fietste ik in alle vroegte tegen de spits in en zat om negen uur ’s ochtends al in ‘het hete kamertje’ – zoals mijn kleine broertje dat vroeger noemde. Ik deed een ijs-scrub en zwom in het buitenbad terwijl het vroor. ‘Vergroot je weerstand’ stond overal op saunabordjes en ja hoor, ik voelde het gebeuren. Mijn spieren werden krachtiger, mijn hart pompte steviger en de griezelige griep die elke winter op de loer ligt zweette ik er bij voorbaat uit.
Eerst was er bijna niemand. Maar er kwamen steeds meer mensen, vooral huisvrouwen en gepensioneerde stellen. En ik kreeg wat ik wel vaker heb in de sauna: last van staren. Want ja, zo’n stel dat al honderd jaar getrouwd is vormt een soort tweepersoons familie-opstelling: zwijgend in zichzelf verzonken, mondhoeken en schouders wat droef afhangend, iets verbetens in hun stil verbond. Dat naakt te zien heeft iets genadeloos.

Sauna etiquette

Het is tegen alle sauna-etiquette in, ik weet het, maar ik kan bijna niet NIET kijken. Juist naar al die borsten, billen en andere lichaamsdelen in verschillende stadia van vergroeidheid en doorleefdheid.
Zodat ik langzaam maar zeker mijn weerstand voelde groeien – maar dan anders. Kleding beschermt je niet alleen tegen de kou maar ook tegen teveel per ongelukke intimiteit. Kennelijk hou ik meer van mensen in kleren. Enkele uitzonderingen daargelaten natuurlijk.