Een opwindend tandartsbezoek

Ik ben voor niet veel vrouwen bang maar wel voor mijn tandarts.

Ze is klein en schriel en ze lacht nooit om mijn grapjes. Ze is ook heel schoon, of eigenlijk is steriel een beter woord. Met altijd van die kapjes en brillen en handschoenen, nergens een spatje bloed. En dat terwijl ze mij toch regelmatig urenlang vakkundig martelt.

Nooit meer verfspatten!

Maar deze keer zet haar assistente de plafond-tv aan. En daar is een programma in de lucht waarvan ik niet wist dat het nog bestond. Van die onwijs lange reclames met mensen die je dingen aansmeren waarvan je aan het eind denkt: waarom in godsnaam ontbreekt dit nog in mijn leven
Ik zie een ongelooflijke handige verfroller met hulpstukken. Nooit meer verfspatten! Een vergrootglasbril waarmee je geweldig kan borduren, een oude dame doet het blij voor. Nog iets onmisbaars wat ik helaas ben vergeten. En dan komt het korset! Iets dat lijkt op een verband met verstelbare banden onder je borsten waardoor je houding verbetert, je rugpijn verdwijnt en je buik ineens ook veel slanker. Niet dat ik rugpijn heb, maar toch. De mensen op tv gaan er zelfs beter van ademen! Ik kan mijn ogen niet meer van dat scherm afhouden, vergeet al het andere.
De tandarts schuift intussen een raar scherp bitje in mijn mond en maakt een ‘controlefoto’. Dat is alleen maar fijn want nu ze uit mijn beeld is kan ik nog beter naar het corset kijken. Vooral wat het met je buik doet als je een zittend beroep hebt, is spectaculair.

‘Geen gaatjes meer, ook niet verborgen,’ mompelt de heks op de achtergrond, ze kan de teleurstelling niet helemaal uit haar stem krijgen. Ik snap ineens waarom haar houding zo griezelig recht is.