Ik heb een onzichtbaar boek geschreven, ik wist niet dat ik het kon.
Boek nummer zeventien is als de dertiende etage in een hotel.
Een titel en een omslag
Het betreffende boek zou in april bij een nieuwe uitgeverij verschijnen. Een lentekindje, ik liep al te dromen over de boekpresentatie. Er was een titel, een omslag, het stond al in een folder die ‘voorjaarsaanbieding’ heet. Maar april kwam dichter- en dichterbij en het boek groeide nog steeds. Kennelijk hadden we in onze gezamenlijke liefde ervoor een beetje te gretig gehandeld. Ik reisde naar het monumentale uitgeverspandje aan de haven in Hoorn en daar werd uiteindelijk besloten: het boek gaat in september verschijnen in plaats van april.
Op zich natuurlijk maar vijf maanden verschil en het boek wordt intussen alleen maar beter.
Maar toen gebeurde er ineens iets heel raars. Het boek moest een nieuw isbn-nummer. Dat betekent dat er ook een nieuwe titel moet komen. En een nieuw omslag. Dus zat ik gisteren bij een kunstenares die ongelooflijke dingen verzon voor dat omslag, zo hyper creatief dat ik het hier niet eens kan uitleggen.
Maar ja, dat boek dat er eigenlijk al was, met die omslag van de rode vogels… dat is dus nooit verschenen, alleen in mijn gedachten – maar daar dan ook volop.
En nu sterft dit voorbarige boek, ook in mijn gedachten, een vroege dood. En dat is toch gek.
