Over een jaartje ofzo zo is het vast alweer gefikst met slimme bruggen en Noordzuidlijnen. Maar nu is het ’s nachts chaos op de pont.
Een heerlijke chaos
We waren naar Eye, het was een stoere avond met hippe muziek.En daarna was de nacht zo zwoel en stonden we op het terras aan het water nog lang wijn te drinken met mensen die ik -in ieder geval voor de duur van de avond- mijn vrienden noemde. We proostten naar cruiseships en ik dronk meer dan ik aankan, nu ik geen twintig meer ben. Wiebelend fietsen we naar de pont, ik achterop bij J.
Om vervolgens terecht te komen in een nachtelijke bottleneck. Honderden mensen met honderden fietsen versperden de doorgang, waardoor de mensen die zich op de pont bevonden er niet af konden en er dus nog meer rijen ontstonden en niemand meer ergens kwam.
Dat alles in die zwoele zomernacht.
En natuurlijk was het irritant en wilden we naar huis en was ik moe en licht in mijn hoofd, terwijl de ponten voor ons maar steeds zo onbereikbaar bleven. Mijn huisje zo dichtbij, maar met dat hele IJ ertussen. ‘We kunnen altijd zwemmen,’ hoorde ik mezelf tegen J zeggen. Ik hoorde mezelf ook heel Amsterdams kankeren en kreeg het bijna aan de stok met een scooterrijder.
Maar de parallelle Anna dacht alleen maar: kijk, kijk nou.
De maan. En het IJ. En de zomernacht. De chaos zelfs.
En ik in het midden van alles. Van alles!
