The secret to balance is there always is a lot of movement. Dat zegt mijn favoriete yogalerares.
Ik doe de oefening, gezellig voor mijn laptop op een matje op de grond, en voel hoe stevig ik sta, zelfs op één been.
Aardverschuiving
Deze dagen laat Facebook mij veel herinneringen zien. Drie jaar geleden rond deze tijd verhuisden we van Spanje naar Amsterdam. Het werd een nog veel grotere aardverschuiving dan ik toen dacht. Wie had geloofd dat ik binnen twee jaar nóg een keer zou verhuizen, dat mijn hele bestaan op zijn grondvesten zou komen te schudden? In die drie jaar heb ik meer tranen vergoten dan alle dertig jaar ervoor, ben ik kleiner geweest dan klein, banger dan bang.
Maar wonderlijk hoe dat werkt met balans. Ik voel me net zo’n speelgoedje op een veer, een clowntje dat alle kanten op zwiept, maar toch altijd weer rechtop komt te staan.
En hoe. Mijn leven is zonnig nu, ruim. ‘Hoe gaat het met je?’ Als mensen mij die vraag stellen deze dagen, zeg ik schaamteloos: ‘Ik ben gelukkig.’
Af en toe krijg ik nog wel zo’n blast from the past, en Facebook triggert dat. Soms zoek ik het zelf ook op. Het is niet dat ik die verdrietige tijd uit mijn leven swipe, die hoort er ook bij. Net als al het ongelooflijk mooie en fijne van vroeger, dat mis ik soms heel hard. De reizen, het gezinsleven, het gemak. Die allereerste liefde, ja die ook. En ik zwiep, zwiep als een speelgoedclowntje op een veer, en mijn yogalerares zegt in de verte: ‘Sway with the breeze.’
