Er logeert een vriendinnetje bij ons. Vijftien is ze en ze ‘heeft met’ een jongen van achttien. Nu al een half jaar.
Ah, dus zo ziet dat eruit. Ikzelf was ook zo serieus toen, heel jong volwassen. En zeker zo steady in de liefde.
Mapjes
Als je liefdesleven zou bestaan uit foto’s, dan hebben de meeste mensen verschillende mapjes. Een mapje ‘de eerste keer’, een mapje ‘nog nooit zo verliefd geweest’, een mapje ‘die fantastische reizen’, een mapje ‘wild feesten’, ‘trouwen’ wellicht, een mapje ‘gezin’… Bij elke geliefde horen weer andere herinneringen. Je eerste liefde vergeet je nooit, ook niet degene die bij je was toen je ziek was, toen er dierbaren overleden. Of diegene die voor het eerst je hart brak en natuurlijk vergeet je nooit degene tegen wie je ja zei, JA ik wil.
Laatst dacht ik ineens: bij mij staat bij al die foto’s dezelfde naam. Alle reizen die ik maakte, alle huizen die ik bewoonde, al het lief en leed deelde ik met dezelfde high school lover. Hoe romantisch, maar ook: hoe raar. En hoe ingewikkeld soms voor de nieuwe vriend (die er overigens nooit een punt van maakt).
Ik kijk naar de o zo jonge meisjes op de bank. Dochter speelt Sims 4 en ontwerpt haar ideale man. Met/zonder tattoos, met/zonder baardje, extreme sixpack of toch niet, een sporter of een man in pak… elke keer als ik opzij gluur zie ik weer een andere Ken voor haar paraderen (want die Sims bewegen de hele tijd). Veertien is ze, maar inmiddels alweer toe aan haar derde vriendje. Doe maar, zeg ik in gedachten, check ze uit, al die types. Met/zonder sixpack, grappig, stoer, of juist heel lief… Wat een goed spel eigenlijk.
