Het middelste meisje had dus dat diploma, en de vleugels uitgeslagen. En omdat wij een soort traditie hebben van gin-tonic drinken bij speciale momenten nam ik haar mee voor een gin-tonic op een fancy plek.
Het was trouwens nog maar de derde keer dat we samen gin-tonic dronken maar we hebben besloten dat het onze traditie is, en dat is veelbelovend.
Lievelingsrokjes
Dus wij zaten daar in een mooie stadse binnentuin, allebei in blauwe kleren. Moeder en dochter, je kon het zien. Zij draagt al mijn lievelingsrokjes nu, die voor mij van het ene jaar op het andere te kort zijn geworden. Zomaar opeens!
Eerst namen we dure rosé. Het was een Moment. Dus na een tijdje zei ik iets over de keren dat ik was tekortgeschoten als moeder. Dat was niet niks. En zij zei er ook iets over, ook voor haar niet niks. Ik zei sorry, dat kan je soms niet vaak genoeg zeggen, zij knikte.
Toen kwam eindelijk de gin-tonic, lekker hip met komkommers en rozemarijn erin. We proostten in de zon en ze vertelde honderduit over alle reizen die ze dit jaar nog gaat maken, grotendeels in haar eentje.
En al die tijd voelde ik hoeveel ik van haar hieldhieldhield. Houdhoudhoud.
