Het was een goed feestje.
Allemaal jonge sterke vrouwen op het podium, zag ik ineens.
Regisseur Annabel, interviewer Samya, mijn eigen Bloem. En redactrice Monique en ik ernaast, ietsje ouder. Alles ging zoals ik wel honderd keer gedroomd had, tot het laatste late drankje aan de bar aan toe en de daaropvolgende nacht vol wilde gedachten en dwarrelende beelden in mijn hoofd.
Nu is er een trailer die misschien wel een film gaat worden: https://vimeo.com/287104289
Bovenal, er is een boek. Het boek.
En toch nog plotseling valt de stilte. In mijn rommelige huis waar ik wezenloos dwaal, doodmoe na de verrukkelijke overdosis dopamine. Dan gewoon weer aan het werk waar het meerendeel van de mensen geen idee heeft van dat ik dit weekend even ontzettend beroemd was.
Het boek zelf onderweg naar wie dan ook waar dan ook.
Stilte.
Nee, een mailtje van mijn misschien wel grootste fan: mijn oude juf Nederlands, die onmiddellijk na de presentatie nonstop aan het lezen is geslagen. ‘Het beste boek dat je ooit geschreven hebt.’
Dus dat, zou mijn oudste dochter zeggen. Dus dat.
Foto’s Jan Doense
