‘Dus jij bent nog nooit in op een internationale kinderboekenbeurs geweest?’ vroeg J verbaasd. Zelf gaat hij, maar dan voor de film, ieder jaar naar Cannes, Berlijn, soms nog verder.
Maar nee, kinderboeken zijn niet zo glamoureus. Of ikzelf ben dat niet. Toen ik nog in Spanje woonde gebruikte ik mijn kostbare vliegtickets liever om naar Nederland te gaan. Wel keek ik altijd jaloers naar al die Bologna-foto’s van collega’s op Facebook.
Particolare
Er worden dit jaar in Bologna maar liefst drie boeken van mij aangeboden aan buitenlandse uitgevers. En ik ben erbij. Al is het de eerste keer in tweeënhalf jaar dat ik tijdens een schoolweek niet bij mijn dochter ben en al heb ik wel ander werk bij me dat niet kan wachten. Maar ik ben er!
Samen met collega Mireille betrek ik een fraai palazzo dat er aan de binnenkant uit ziet als het flatgebouw in Una Giornata Particolare. Heerlijk formica Italiaans. Maar dan wel zonder dekens op de bedden, ik slaap als een prinses op de erwt onder: een laken, twee handdoeken, een jas van Mireille, een tafelkleed en een sjaal van Mireille. Naast mijn bedbank staan zeldzaam lelijke kunstbloemen, in de hoek een staande klok die kapot is, kitscherige schilderijtjes aan de muur.
En buiten zon, terrasjes, veel schrijvers in het wild en dat prachtige Bologna met zijn rode daken, torens en groezelige portieken. ‘We zijn schrijvers,’ vertellen we de vrouw van het buurtrestaurantje en ze begint meteen te stralen. Op elke tafel in haar eethuisje ligt een boek, bij ons is het Liefde en schaduw, in het Italiaans.
Ik voel me heel belangrijk.
