Ode aan Martha’s Vineyard (55)

‘Dit zou ook heel goed Gorinchem kunnen zijn,’ zegt J.

We rijden al uren in de regen langs lelijke gebouwen over supersaaie snelwegen door New York, Conneticut, Rhode Island.

Jaws

‘Die kustweg had ik me ook romantischer voorgesteld,’ mompelt J een uurtje later. We zijn op weg naar Martha’s Vineyard, een legendarisch eiland in Massachusetts. De films Jaws is daar opgenomen en het is dus een soort bedevaartsplek voor horrorgekken. Altijd goed om een missie te hebben – zeker als die missie te maken heeft met stranden en historische hippie-eilanden.
Maar onder loodzware wolken en showers blijft daar niet veel meer van over. Daar ga ik dan met mijn koffertje vol leuke jurkjes en zonnebrandolie. En dan is Amerika ook nog eens krankzinnig duur. Elke keer schrikken we ons weer een hoedje als we een simpel broodje afrekenen.
Het pleit dus voor ons dat we nog steeds vol goede moed zijn als we eindelijk bij de ferry naar het eiland aankomen. We trekken maar weer eens fiks de creditcard (die van J, ik heb er nog steeds geen) en dan zijn we eindelijk ergens anders. Wat blijkt: ook in de regen is Martha’s Vineyard leuk. Het lastminute geboekte hotel geeft ons een beeldschone upgrade-kamer van waar je vanuit bed over een baai kunt staren. Perfect om heel veel boekjes te lezen.

Of nouja… ‘Ik ga jullie morgen hoogstpersoonlijk de Jawstour geven,’ beslist de eigenaar als ik vrolijk J’s ‘Jaws trauma’ (hij was toen vijftien) heb uitgelegd. ‘Ik neem jullie mee langs de bruggen, de stranden, alle plekken die Spielberg had uitgekozen. Het door de haai gedode jongetje leeft nog, die runt hier nu een kroeg. Ik kom jullie morgenochtend om half elf ophalen met de Jeep. ’
Dus nu moeten we (of eigenlijk ik) vannacht eerst heel snel even Jaws gaan (her)kijken. Aan de slag!