Gespot in de Flesseman: zes wazige oude dametjes.
Op vrijdag doen ze daar een spel om de verleppende breinkracht te trainen. Het betreft hier een doos met kaartjes, twee spelleiders en de opkomst van vandaag die alleen uit vrouwen bestaat.
Een citroen en een kanarie
Zo is er de Indische dame die normaal altijd heel hard vloekt. Nu zie ik ineens de keurige vrouw die zij ooit moet zijn geweest. Ze weet op bijna geen enkele vraag het antwoord, en als het haar dan wordt verteld knikt ze peinzend en zegt steeds: ‘Ach, uiteraard.’ Een andere vrouw – als je goed kijkt vermoed je een carrière als journalist bij een leuk opinietijdschrift – wordt zo gefrustreerd door haar eigen onvermogen dat ze dwars door elke vraag roept: ‘Wat nou weer? Ik versta er niks van.’
Wat is de overeenkomst tussen een citroen en een kanarie? Die vraag weet niemand, ik denk dat het komt door het doordenkwoord ‘overeenkomst’. Maar daarentegen kunnen ze stuk voor stuk alle spreekwoord-kaartjes afmaken.
‘All draagt een aap een gouden ring… mama?’
‘Hij is (mompelmompel) een lelijk ding!’
‘Goed zo! En wat betekent dat?’
Nee, dat weten ze dan niet meer. Van geen enkel spreekwoord.
Liedjes
Maar dan komen de liedjes. En dan komt er tover in de lucht. In een groengroen groen groen knollenknollenland, aan de Amsterdamse grachten, toen onze mop een mopje was… na de eerste paar woorden zingen ze allemaal mee, uit volle borst. En ik ook. Dit heeft mijn moeder mij geleerd: zingen. Altijd en overal zong ze en zo is haar hele schat aan oude en nieuwe liedjes moeiteloos in mij gestroomd. Zo herinner ik me een nazomer, zo’n vijfentwintig jaar geleden, dat we samen een dagje naar Texel gingen. Het was prachtig weer en we hadden fietsen gehuurd. Terwijl we het eiland over crossten was mijn moeder non-stop aan het zingen. De jonge Anna werd er gek van, nu zou ik er een lief ding voor over hebben om mijn moeder weer zo gelukkig en in haar element te zien.
Ik neem het werk van de spelleidsters over, onze liedjes verwarmen de hele eetzaal. En we gaan net zo lang door tot de helft van de dames inclusief mijn moeder in slaap is gevallen.
Normaal kom ik vaak bedrukt uit de Flesseman, deze keer zing ik luid. Dwars door het verkeer, dwars door Amsterdam. Alleen de bomen dromen…
(foto van 25 jaar geleden)
