Ik ben op een festival. Met een rode loper en alles. (lees verder)
J is de directeur en heeft een galapak aan, net als alle mannen. En de dames in lange glinsterjurken met slepen waar steeds iedereen op stapt want er zijn meer dan 1000 mensen.
Oesters
Nog meer glamour. De hotelkamer die een van de mooiste is waar ik ooit ben geweest. Zeezicht vanuit bed, je ziet de schepen voorbij komen. Op het openingsgala oesters, sushi, champagne, alles onbeperkt. Soort van beroemde mensen op de rode loper en veel gewichtigheid alom. J doet het top, rustig en hypersociaal en knap ook in die black tie.
Ik denk dat dit een heel goed moment is om tegen mijzelf het volgende modezinnetje te zeggen: Geniet ervan. Van de glamour, van het succes van J, van de films. Dus dat deed ik ook vannacht. Ik at oesters en dronk champagne en gaf wel vijfhonderd mensen een handje, ik bleef maar lachen.
Maar vanmorgen werd ik heel vroeg wakker (mijn innerlijke wekker staat standaard op schoolgaande kinderen ingesteld) en toen scheen de zon zo mooi over de Oosterschelde… Het strand hier is eindeloos, je kunt helemaal doorlopen tot aan Zoutelande (daar ben ik nog nooit geweest maar dat klinkt zo mooi: helemaal tot aan Zoutelande).
Dus in plaats van naar het festivalgebeuren te gaan en verder te praten met al die leuke mensen en in plaats van tig prachtige films te gaan kijken of te kijken hoe J elk kwartier een andere inleiding houdt, liep ik ineens – alsof het een vlucht was bijna- de andere kant op. In mijn eentje, blote voeten in het zand. Langs de zee, over het strand, zoekend naar leegte.
En niet echt maar in mijn gedachten ging ik helemaal tot aan Zoutelande.
En terug.
