Rommelig, chaotisch, teveel overbodige spullen.’
Dat ben ik als ‘ persona’ van de TU Delft.
Pijnlijk
Een vriend van de dochter onderzoekt hoe ik meer ruimte in mijn keuken kan creëren. Hij doet kastjes open en dicht en brengt mij genadeloos in kaart, het is een serieus project.
Nu is het ook chaos in mijn huis, onder andere door een dubbele lekkage. ‘Sorry voor de troep,’ zeg ik tegen een vriendin. ‘Welke troep?’ Vraagt ze. Nou, die berg schoonmaakmiddelen en emmers overal.’ ‘Dat was me niet eens opgevallen,’ zegt ze. Wat zegt dat over mijn huis, wat zegt dat over mij als persona?
Het is natuurlijk óók rommelig omdat ik zo hard werk, en ik niet zo’n persona ben die meditatief gaat opruimen. Die flessen schoonmaakmiddelen zitten allemaal nog pijnlijk vol.
Erger is dat ook het schrijven er bij inschiet. ‘Maak er structureel en compromisloos tijd voor’ bezweer ik mijn studenten altijd – maar dan moet ik natuurlijk zelf wel het goede voorbeeld geven.
Dus dit ga ik doen: ik ga onderduiken.
Morgen ga ik met de trein naar Bretagne, naar een boerenhuisje op het plattenland, het heeft een houtkacheltje. J gaat mee, maar ik heb gezegd: de eerste uren van de dag, zo tot een uur of twee mag je niet tegen me praten, dan schrijf ik. Zelfs als ik alleen maar voor me uit zit te staren, zelfs als ik gefrustreerd rondjes om het huis loop.
Ik hoop op regen tegen de ramen, op storm bij de kust verderop, op welverdiende visjes en wijn aan het eind van de dag bij dat houtkacheltje. En nergens schoonmaakmiddelen.
