Samhain

Het was dat kortstondige moment van de ochtend in het restaurant van Eye Filmmuseum. De eerste mensen binnen. De dag nog fris en nieuw. De winterzon  tintelend door de hoge glazen ramen, waarvoor  een glazenwasser die leek op een acrobaat.’Kom,’ zei ik tegen een collega, ‘we moeten nu echt koffie drinken aan de bar en ik rukte haar weg achter haar computer.

Ik ga het zo missen.

Lekkerste koffie

Het IJ, het ruimteschip-achtige gebouw, de allerlekkerste koffie die ik maar beschouwde als collateral dammage van daar werken, collega’s! Ik had al zo lang geen collega’s meer gehad.
Ik werkte er nooit vast want dat wilde ik niet, ik werkte er wel veel. Nog anderhalve week, dan is de laatste klus klaar. Spaarpotje, beurs, terug in mijn schrijfhol – tot de lente.
Het valt samen met Samhain. Vandaag verwelkomen de wiccas het donker en de dood. De naar binnen gekeerde tijd van het jaar, de tijd van introspectie. Het is de beste dag van het jaar voor magisch denken. 
Vandaag ga ik naar het Heksenwinkeltje hier in de straat. Als het open is tenminste, dat weet je nooit. Het is zo’n winkeltje met Tarrot en Santeria-spullen, meer een soort loket. Ik weet nog niet precies wat ik in dat winkeltje ga doen Misschien een kaart trekken zoals hoort bij Samhain, misschien iets van een lucky charm kopen. Maar sowieso iets. Ik wil namelijk écht niets liever dan dat ingetogen schrijven, hoe lastig het soms ook is, dat weet ik zeker – maar niet als het licht nog zo mooi is in de ochtend…

Heksenwens: Dat Samhain jullie de eindes brengt die je nodig hebt en het begin van wat je wilt.