Van mijn geloof

Ik was een jaar of zes en ik stond voor het raam, buiten begon het te schemeren.
‘Wat doe je toch?’ vroeg mijn moeder. Ze was marsepeinen aardappeltjes in schaaltjes aan het doen, iets waar ik normaal graag bij zou helpen. Mijn opa en oma zaten op de bank.
‘Ik wacht tot de pieten komen,’ zei ik, ‘ ik wil zien hoe ze al die zakken met cadeautjes voor de huizen neerzetten.’
Mijn moeder deed de gordijnen dicht.

Het regende op het IJmeer. Ik had een jengelend, zwaar kind op mijn arm. Zagen we daar dan eindelijk een boot aankomen in de verte?

Verwarde buurman

In de woestijn met kostbaar verworven pepernoten. Op de middelbare school en dat ik de mooiste surprise had van de klas – ook al kwam ik vers uit het ziekenhuis. In Spanje waar hij toch eigenlijk juist van was vertrokken, maar dan toch bij ons voor de deur op de berg (‘Je moet aankloppen en dan wegrennen,’ bleef ik maar herhalen tegen de verwarde buurman, ‘ en dan ook pepernoten gooien.’ Van schrik gooide hij het hele schaaltje mee naar binnen). Hoe anders je gaat praten, zelfs als volwassene, als hij ineens zelf in vol ornaat tegenover je staat. Het kind dat doodstil wegdroomde op zijn schoot. De Pieten bij de Bijenkorf, elk jaar een overschat maar toch leuk uitje. Misselijke kinderen van teveel snoep en opwinding. Met opa’s, oma’s, schoonfamilies. Met een kind dat tot haar twaalfde bleef geloven want de enige in haar klas die hem kende. Het beste: gewoon thuis op de bank, zakken vol inpakpapier en surprisetroep, huilen bij rake gedichten. En het zingen. Misschien mis ik dat wel het meest.
De beste vriendin moest vandaag werken, de oudste dochter – mijn grootste bondgenoot – zit in Mexico. Sowieso geen kind over de vloer deze dag.
Toen ging ik ook maar werken. 

Het is niet om dat gedoe met die roetpieten, daar komen we wel overheen met z’n allen. Maar vandaag voel ik me voor het eerst sinds vijftig jaar niet opgewonden, heb ik op deze dag van de intocht geen speculaas gebakken.
Ik ben geloof ik van mijn geloof gevallen. En er is niks voor in de plaats gekomen.