Merry Christmas

Ik stapte de bus in. Hoewel ik eigenlijk bussen haat, maar soms moet het.

In de bus zaten een oud lief dametje – en een stoer donker meisje met oortjes in.

Internationale

Ik ging tegenover het dametje zitten. ‘Ach wat leuk dat je de Internationale neuriet,’ zei ze. Ik voelde me erg oud meteen en ook betrapt: wie neuriet er nou onbewust ouderwetse strijdliederen in de bus? Maar het dametje begon te praten over idealen en hoe zij op 88-ste zorgde voor 48 zwerfkatten, reuze lief. Er ontspon zich een leuk gesprek. De glimlach bestierf echter op mijn lippen toen het vrouwtje out of the blue zei dat ‘zulke mensen’ (ze wees naar het donkere meisje dat zachtjes zat te bellen) de wereld een stuk minder mooi maakten. ‘En ze zit ook nog met haar voet op de bank, daar ga ik wat van zeggen.’ ‘Wat geeft het,’ wilde ik zeggen want ik zag ineens mijn dochter daar zitten. Maar de oude vrouw verhief zich als een heks en gaf het meisje van achter een duwtje. Het meisje schrok daar enorm van. De oude vrouw snauwde iets over voet van de bank en het arme meisje deed dat, ik had echt medelijden met haar. Totdat datzelfde meisje woedend begon te schreeuwen tegen degene die ze aan de telefoon had. ‘Ik word hier fokking mishandeld door een takkewijf. Ik ga aangifte doen, ik neem dit allemaal op, ik hoef dit godverdomme niet te pikken.’
Het ging nog een tijdje zo door en ik sloop de bus uit, een halte te vroeg.

Scheldkanonade

Eenmaal in Amsterdam zag ik een fietser op de tram knallen. Ik haalde diep adem voor de volgende scheldkanonade, er kwamen al allemaal opgefokte mensen aanstormen die ‘alles hadden gezien.’ Maar op dat moment stapte de trambestuurder uit en vroeg heel vriendelijk: ‘Gaat het?’ ‘Ja joh,’ zei de fietser. ‘Ik keek niet goed uit, mijn fout. Gaat het met jou?’ Zo bleven ze nog een tijdje over en weer excuses aanbieden. 

Ik heb heb gevoel dat in dit alles een kerstboodschap zit verpakt, ik weet alleen niet precies welke.