Beter

Ik kreeg laatst een geweldig compliment.

‘Jij maakt een beter mens van me,’ zei J – het was een momentopname, maar toch. 

Gewoon niks

Dingen die je een beter mens maken, die het beste in je naar boven halen. Schrijven bijvoorbeeld. Mensen verwarren mij wel eens met mijn boeken (en met deze stukjes trouwens ook). Ze zijn dan best teleurgesteld als ze mij in het echt ontmoeten, want ja, IRL ben ik soms chagrijnig, incoherent, onaardig, impulsief of gewoon niks. Als je schrijft heb je tijd voor nuance en empathie en daardoor durf ik zeker wel te beweren dat mijn boeken mij een beter mens hebben gemaakt.
En datzelfde geldt voor kinderen. Dat is overigens pas later gekomen. Met kleine kinderen vond ik het vooral overleven, heel hard werken bij heel weinig slapen. Maar inmiddels hoef ik niet meer de hele tijd op ze te letten, lopen ze niet meer weg bij het klimrek, hoef ik mijn mooie spulletjes niet meer hoog op te bergen buiten kinderhandjes (nu slopen de katten ze) en ik hoef ook niet meer de hele tijd achter ze aan te rennen omdat ze misschien vallen. Als ze nu vallen dan vallen ze zonder mij. En staan dan weer op – hopelijk, uiteindelijk blijf je altijd je hart vasthouden. 

Maar de blijdschap die je voelt bij precies dit wezen, dat prachtige kind waar je zo godvergeten gek op bent – dat bedoel ik, daar word je een stralender mens van. En man, wat ben ik blij dat de oudste weer in de buurt is!  Alledrie weer even op knuffelafstand, ik zit hier nu heel poezig te spinnen.