‘Dit is een pleidooi om elkaar meer aan te raken,’ zei de galeriehoudster.
En daarna mochten we door de installatie heen lopen. J had een uitnodiging, maar ik had me niet echt verdiept in wat we zouden gaan zien. Het was met uberhippe kunstmensen, heel genderfluïde allemaal – en met fascinerende kleding en brillen.
Jargon
Ooit heb ik een tijdje in de museumwereld gewerkt en ik heb het jargon nog wel in mijn hoofd. Daarom durfde ik, eenmaal veilig in een andere ruimte, me wel te mengen in een paar gesprekken. Dat ging ongeveer zo:
Kunstkenner: ‘Ik vind dit fantastisch, ik heb zo gelachen.’
Anna: ‘Ik heb inderdaad nog nooit zoiets gezien.’
Andere kunstkenner: ‘Ik wel. En elke keer als ik het zie heb ik iets van eh jaaa.’
Anna: ‘Dat had ik precies ook. Dat ik dacht van eh jaaa.’
Galeriehoudster: ‘Het past helemaal in de context van het werk van de kunstenaar.’
Anna: ‘Het gaat natuurlijk over de demythologisering van seksualiteit.’ (zonder blikken of blozen).
Kunstkenner: ‘Inderdaad ja.’
Anna: ‘Je maakt iets dat heel klein en intiem is heel groot. Ik heb bijvoorbeeld nog nooit zo’n grote close up van het gaatje van een eikel gezien.’
Kunstkenner: ‘Ja precies. En het is ook zo grappig hoe de kunstenaar werkt met ritme.’
Anna: ‘Ja, dat is inderdaad nogal vervreemdend.’
Kunstkenner: ‘Je zou toch willen dat alle opgroeiende kinderen dit zouden zien?’
Anna: ‘Nou…’
Kunstkenner: ‘Had ik het maar gezien op mijn vijftiende.’
Anna: ‘De leeftijdsgrens is anders achttien, zag ik.’
Kunstkenner: ‘Echt? Idioot. Het is zo bevrijdend.’
En ik dacht aan het schattige IDFA-filmpje dat ik eerder die dag had gezien met J over pubers en seksuele voorlichting op de middelbare school, waarin een jongen, gevraagd naar zijn reactie op een case van een meisje dat verder gaat dan ze eigenlijk wil, dapper zegt: ‘Dat zou mij nooit overkomen. Zodra een meisje mij plotseling zou gaan zoenen tegen mijn wil, zou ik meteen de kindertelefoon bellen.’ En toen dacht ik aan die schattige jongen tussen die megaschermen met hangende schaamlippen met vingers en tongen erin…
Ik draaide me naar J. ‘Ik hoef het geloof ik niet nog een keer te zien. Zullen we de zon in gaan?’
We liepen naar buiten, de zon scheen inderdaad fantastisch. J stak zijn arm stevig door de mijne. Meer aanraking: de galeriehoudster zou tevreden zijn geweest.
