Mijn vader

Vandaag wordt mijn vader 80.

Dat is extra bijzonder, omdat mijn vader zijn hele leven al voorspelde dat hij vast niet oud zou worden – al schoof de vermoedelijke eindleeftijd wel steeds een beetje op. 

Zingeving

‘Je hebt ook nog een vader!’ reageerde iemand verrast toen ik een tijdje geleden een stukje schreef over hoe mijn vader nog steeds de familietraditie voortzet door op zaterdag pannenkoeken te bakken. Ja, ik heb ook nog een vader. Ik schrijf me suf over mijn moeder, mijn kinderen, mijn vrienden – maar zelden over hem.
Mijn vader is een universum op zich. Zo lang ik me kan herinneren is hij op zoek naar zingeving. Dan zaten we ineens weer met de hele familie in de Westerkerk omdat hij Belijdenis ging doen bij Dominee Nico ter Linden. Of zat hij in de staff van de sekte-achtige beweging waar ik een heel boek over heb geschreven. Tantrisme, boeddhisme, bio-enegetica, new age… ik denk wel eens dat mijn vader de new age heeft uitgevonden. Hij schreef er boeken over, gaf en volgde eindeloos veel trainingen, verzorgde conferenties over de hele wereld.
Daarom is het niet gek dat mijn vader zijn verjaardag vandaag viert met een symposium. Honderd mensen, Pakhuis De Zwijger, interessante sprekers. Met een door mijn vader vastgesteld thema: Hoe blijmoedig te leven in een hachelijke wereld. Het antwoord daarop (zo dat er al is) is zijn cadeau aan ons. En aan zichzelf, vermoed ik – verder doet mijn vader niet aan cadeautjes. 

Het wordt vast een leerzame dag, want ik leer altijd van mijn vader. Maar de zingeving… die zit voor mij nu vooral in dit: ja, ik heb een vader – vandaag wordt hij tachtig. Tachtig!