Vroeg opgestaan. Gordijnen open, verwarming aan. Lichtjes en sfeervolle kaarsjes ook aan.
Kind wakker gemaakt. Ontbijt voor kind gemaakt, sinaasappeltjes geperst. Lunchtrommeltje voor haar vol liefde gestopt. Dagplanning met haar doorgenomen (‘dus hoe laat moet je eten voor voetbal? ‘wanneer ben je dan thuis bij een verkort rooster?’). Nachtelijke appjes van deze en gene beantwoord. Vaatwasser uitgeruimd. Vuilniszakken vervangen. Kattenbak schoongemaakt. Kind naar school gestuurd. Overnight wasje opgehangen. Yoga gedaan voor de computer bij de wonderbaarlijke Tara Stiles. Crisismailtje opgelost. Espressootje gemaakt. Kaarsen weer uitgeblazen. Waxinelichtje op schrijfaltaar aan (stem vriend/moeder/dochter in hoofd: ‘stop toch niet altijd de uitgebrande lucifers terug in doosje’ – dat toch gedaan). Laptop verhuisd naar schrijfbureau. Outlook uitgezet. Twee glazen water gedronken. Half blogje geschreven. Nog een espressootje. Speciale schrijfwierrook aangestoken. Facebook uitgezet. Warme schrijfsokken, cadeautje van kind, aangetrokken. Aantekeningen van coach en redacteur bestudeerd en in apart document gezet. Nog twee andere documenten ook voorgezet. Schrijfplaylist opgezet. Oplader laptop gezocht, gevonden en aangesloten. Internet weer aan om een boek te bestellen dat ik van een collega echt moet lezen. Heel even uitstapje gemaakt op de site van Psychologie Magazine. Appje van ander kind beantwoord, koffie-afspraak gemaakt met aanplakkind. Telefoon ondersteboven gelegd. Bij het maken van nog een espresso besloten waar ik vandaag verder aan ga schrijven. Dat document voorgezet. Muziek zachter. Zitten.
Focus.
Dingdong.
‘Goeiemorgen mevrouw, hier is de loodgieter. We komen voor de geiser.’
