Het is gelukt! Het eerste live festival van Nederland is van start: Film by the sea.
En ik was erbij.
Buiging
Het is ontroerend hoe iedereen zijn best doet met de regels. Om te beginnen de bioscoop die al zijn zalen beschikbaar stelt en daarmee enorm zijn nek uitsteekt (als er hier nu Corona uitbreekt, moet de tent meteen twee weken dicht). Bestuurslid Eva ontvang iedere bezoeker met een buiging, eigenlijk leuker dan een hand of een verplichte knuffel.
Waar J vorig jaar nog één speech hield in meerdere zalen werd gestreamd, zijn nu alle bezoekers van het openingsgala over de hele avond en alle zalen verspreid. Wat betekent dat J van zaal naar zaal rent en zeven keer achter elkaar zijn openingspraatje houdt. Ook de nazit na afloop is verspreid over meerdere plekken in de stad, car service rijdt af en aan. Drankje op je tafel, zitten in plaats van staan. Maar het lukt. Er is een rode loper, er zijn toch galajurken. Er is een fijne film. En er zijn heel veel toffe mensen waaronder mijn dochter met haar vriend Jelmer, in zijn eerste galapak.
Ik schrijf dit the morning after vanuit mijn hotelbed, starend over een bruisende zee. Grote boten komen voorbij, elders draait de bioscoop alweer op volle toeren, daar is ook de dochter – en J alweer op kantoor. Ik weet niet wat mij meer roept: de zee of de films.
Dus hup. Paracetamolletje tegen de kater (als je niet kan dansen drink je meer), kopje koffie, galajurk opvouwen en snelsnel… de wereld in!
