Ik kom eigenlijk nooit in Roosendaal.
De laatste keer kan ik me nog herinneren, 21 jaar geleden.
Hoogzwanger
Ach ja, toen liep ik door ditzelfde poortje. Kouder dan nu, want december. Ik was net bij een try out geweest van het RO Theater, daar werkte ik toen. Het was al laat, ik was doodmoe en ik wilde alleen nog maar naar huis. Dat komt, ik was hoogzwanger. Ik ging dus niet met de acteursbus mee, maar had besloten er net iets eerder tussenuit te piepen en de laatste trein te nemen.
Nu is er in Roosendaal een verwarrend spoor en daardoor stapte ik in de trein die de verkeerde kant op ging. Er volgde een van de naarste nachten uit mijn leven waarin ik bibberend en misselijk met stoptreintjes en eindeloos wachten op ijzige perronnetjes zonder wachtkamers naar Amsterdam terug probeerde te komen. Vanaf elke station belde ik vanuit de telefooncel naar huis, waar mijn man op mij wachtte. Ik kwam er pas tegen een uur of vier in de ochtend aan.
Festivaldirecteur
Ik kom van Film by the sea. Er is gedoe met treinen vanuit Vlissingen, dus de carservice brengt mij naar Roosendaal. Er is nog steeds een verwarrend spoor, maar nu herken ik het. Hier liep ik de verkeerde kant op, 21 jaar gleden. Met die dikke buik. Als iemand toen tegen mij had gezegd: over 21 jaar loop je hier weer, en woon je, na vele ongelooflijke omzwervingen, weer om de hoek bij waar die tweede toen is geboren. Maar nu met een derde dochter. En je komt van een nieuwe man vandaan die totaal anders is, al is hij toevallig ook festivaldirecteur. Had je dat verteld aan mijn kleumende, 21 jaar jongere ik, ze had je niet geloofd.
Het is duizelingwekkend. Wie weet, over nog weer 21 jaar, ben ik zomaar weer op station Roosendaal. Wat voor Anna loopt daar dan? Zou ik dat nu geloven?
