Erfenis

Morgen is mijn moeder jarig, ze zou 85 geworden zijn.

Dat ze 84 zou worden, had ze altijd voorspeld, ik schreef er vorig jaar nog over. Nou, dat is dus gelukt.

Parijs

Mijn moeder heeft een piepklein beetje geld nagelaten, als erfenis. We hebben er maar meteen dingetjes van gekocht. Wat zou mijn moeder dat ontzettend leuk hebben gevonden, ze gaf zo graag cadeautjes, maar het lukte haar al best lang niet meer om de goede dingen te kopen – ook omdat haar het geld ontbrak.
Nu kocht mijn zus een echt degelijke fiets, kleindochter Chaia gouden gymschoenen. Bloem ging naar de kringloop en haalde een nieuwe tafel en stoelen voor haar fijne kamertje. En ik schafte me een echt dekbed aan, dat werd tijd. Tot nu toe sliep ik onder dekbedjes die ik bij elkaar had gesprokkeld toen ik hier kwam wonen. Prima, maar niet echt groot en ook niet lekker donzig. Ik dacht aan mijn moeder die me ooit met de trein warme dekens kwam brengen toen ik alleen maar een sprei had als achttienjarige in mijn eerste kamertje in Parijs (‘ik vond het zo’n nare gedachte dat je het zo koud had’). En gunde mezelf nu het allerlekkerste dekbed. En daarbij het dekbedovertrek dat mijn moeder zelf ook zou willen hebben: met klaprozen en vogels.

Slaap maar lekker en droom maar mooi. Dat zei ze altijd.