‘Wat is hier gebeurd?’ J stuurde me een dramatische foto.
De week ervoor had hij nog laten zien hoe pal voor zijn huis in de gracht twee ganzen trots op een nest met een stuk of vijf dikke eieren zaten. Nu stond het mannetje droef over het water te staren, het vrouwtje verstopte haar koppie in haar vleugel. Het nest voor hen helemaal leeg.
Tsunami
De grote klap moet nog komen. Dat las ik in een column van collega Hans Hagen. Het ging over minder tot geen betaalde schrijversbezoeken aan scholen en bibliotheken. Over dertig procent van de boekwinkels die zouden gaan omvallen. Over dat er nu vooral makkelijke, bekende boeken worden verkocht, dus veel minder royalties straks. Hetzelfde voor de bibliotheekvergoedingen. Alles wat ik zelf ook al wist natuurlijk.
Maar dat maakt het niet minder eng. Hoe moeten jongeren weten dat er een bijzonder boek is als dat niet verfilmd is of op een andere manier al heel bekend? Als de boekwinkels dicht zijn en de enthousiaste boekhandelaren er niet bij zijn om het aan te bevelen? Wie van ons staat straks nog overeind als die tsunami aan achterstallige boeken de schappen vult? Hoe moet dat als die boekwinkels echt omvallen?
Dan heb je zo’n solide nest. En zulke prachtige grote eieren. En dan, ineens, sta je daar langs de kant.
