Wat gebeurde er allemaal deze week?
Er werden finales van films gedraaid, er werden mensen begraven, er waren vrienden ziek, op vakantie, er was gedoe met coronatesten, en mijn borg van het vorige huis werd eindelijk teruggestort waarna ik een week vakantie boekte in oktober, hoera.
Tandenborstel
Maar als ik de balans opmaak van de afgelopen week, dan denk ik op dit moment juist aan het kleine.
Dat de middelste dochter (vluchtend voor een coronastudentenhuis) bij mij kwam logeren waardoor de bedbank, gekocht vol hoop op logés, werd ingewijd. In al haar agitatie vergat ze haar tandenborstel zodat er nu ook weer zoals het hoort een tandenborstel van een kind bij me slingert.
Dat ik voel hoe de wolk van vermoeidheid heel langzaam begint op te trekken, elke ochtend weer een beetje meer.
En eergisteren. Dat ik beland was in de badkamer van een van mijn beste vriendinnen waar we elkaar, bijna achteloos, de littekens op onze borsten lieten zien, die van mij van lang geleden, die van haar nog heel vers. Dat we daar niet dramatisch over deden: gewoon littekens. Welkom leven, welkom butsen, welkom kwetsbaarheid. En dat we daarna nog lang en rustig zaten te babbelen in de zwoele zomeravond bij haar thuis.
