Liefde

We tekenden, zongen liedjes, maakten onze eigen imaginaire wereld. Mijn beste vriendinnetje en ik.

Vanaf ons achtste jaar waren we onafscheidelijk. Ik de bazige, vol plannen, zij de observerende Ik de doortastende van de twee, Mylou meer van de diepe gronden.

Slimste mens

Dat we allebei creatieve beroepen zouden kiezen, verbaast niet. Mylou is allang niet meer dat verlegen meisje. Ze schrijft en zingt prachtige liedjes, steelt de show in haar eigen theaterprogramma’s en heeft het zelfs geschopt tot vraag in De slimste mens.
Maar nu heeft ze zichzelf overtroffen. Het liefst staat ze op de planken met meerdere muzikanten en  collega’s, maar dat vinden impresario’s vaak lastig – het is ze algauw te duur. Dus daar was ineens het briljante idee: waarom niet gewoon haar eigen theater beginnen?
Het is een droom die ikzelf jaren geleden nog wel had, het klinkt zo heerlijk toverachtig: een eigen theater. Maar Mylou deed het gewoon! Samen met drie anderen verbouwden ze een middeleeuwse kapel in de Haarlemse rosse buurt. Met heel veel hulp van vrienden en bekenden en een klein leger vrijwilligers stonden ze maandenlang te timmeren, te bouwen, te schilderen. Zo ontstond in razend tempo Theater de Liefde. Ook nog eens pal tijdens corona, een afschuwelijke tijd voor alles en iedereen in de kunsten. Juist nu is het daar zo hard nodig. Precies dat: liefde.

Dit weekend gingen ze dan eindelijk officieel open. Een stadje verderop waren de mensen gek geworden in een of andere hypercommerciële oranje bubbel. De magie binnen die oeroude fraaie muren van dit nieuwe prachtige theater was er zo mogelijk nog groter door.