Maandagochtend. Hard zwemmend tegen de stroming van de Westerschelde in. Dat was denk ik de laatste keer dat ik dit jaar in de zee heb gezwommen.
Alleen J en ik waren er. We zagen geen andere ochtendzwemmers meer, wel een paar lichtelijk verbaasde wandelaars met honden.
Louisiana
Zondag maakten J en ik een roadtrip door Zeeland, hij ging een aantal satellietfestivals bezoeken. Het had wel wat, zo samen in een festivalauto, om en om rijdend, verdwalend door een landschap dat ook Louisiana had kunnen zijn, en dan weer door een eindeloos bos van windmolens, roadblocks her en der en dat we dan samen met de routeplanner totaal verdwaalden totdat de weg stopte bij het water en we twijfelend naar de overkant staarden: ja, daar, ergens in de verte lag inderdaad Zierikzee. Toen we, na negen uur, eindelijk bij het laatste festival aankwamen stonden we voor een dichte deur: de allerlaatste voorstelling was al begonnen.
Terug maar weer naar Vlissingen, oude nasi eten in een inmiddels verlaten vrijwilligerstent. Daarna toch nog maar weer biertjes, met de operateur die de laatste film nog moest afsluiten. En bij zonsopkomst dus de zee in. Daarna kreeg ik haast. In de trein vanuit Vlissingen dacht ik bij ‘naar huis’ nog steeds aan de Haarlemmerstraat.
Zo komt het einde van de zomer, van een roerige, verhitte tijd van verhuizen en veranderen. Van heel hard werken ook. Nu moet ik toch echt naar binnen gaan, in de wereld van mijn nieuwe boek, en ook in die van mijn nieuwe huis dat rustig op me staat te wachten.
