Had ik het mezelf net wat makkelijker gemaakt… maak ik het weer moeilijk.
Eindelijk verlost van het maandelijkse bedrag van 1900 euro huur (ja, je leest het goed), besloot ik geen interim communicatiewerk meer aan te nemen. Ruimte maken voor de nieuwe mensen in dat vakgebied. En zelf meer tijd om te schrijven. Maar ja, van boeken schrijven alleen kan ik niet leven, ook niet van schrijven en lesgeven.
Taart en ballonnen
Mijn bedrijf heet al zo’n twintig jaar: Anna van Praag boeken en verhalen. En van die verhalen wil ik nu meer werk maken. Letterlijk. Dus meer interviews, meer nagesprekken, meer fijne boekjes. Zoals dit boek dat vandaag wordt gepresenteerd in de Haarlemmerbuurt. 32 mensen sprak ik, die daar wonen en werken. Het was een enorme klus en heel tijdrovend, maar uiteindelijk werd het iets heel bijzonders, ‘bijna spoken word’, zei iemand. Toen wilde ik helemaal nooit meer weg uit die buurt…
En ja, eng is het wel. Wat als er niet meer van dit soort klussen komen? Ik ben het onwijs naar mij toe aan het heksen, maar zo snel gaat dat allemaal niet natuurlijk. Heb ik nou te snel te veel schepen verbrand? Daar lig ik wel van wakker, soms.
Maar vandaag niet. Vandaag vier ik dit boek en mijn oude buurt, die mijn grote liefde is. Kom ook! Het is met taart en ballonnen, met podcasts en verhalen, met films in de Roode Bioscoop, met cadeautjes en zon. En met mij, vandaag woon ik lekker weer de hele dag in de Haarlemmerbuurt.
