Cadeautjes van je geliefde

Cadeautjes van je geliefde zijn op een of andere manier extra interessant.

Die zeggen van alles over de relatie.

Stofzuiger

Niet dat de relatie ten dode is opgeschreven als je geliefde je een stofzuiger cadeau doet. Ik ken relaties waarbij dat cadeau op een of andere manier precies goed was. Zo zei mijn geliefde laatst dat hij mij een gereedschapskist cadeau ging doen. Bedenk: ik heb een hekel aan klussen en kan het ook niet. Toch vind ik het ontroerend en zelfs bemoedigend dat hij mij kennelijk blijft zien als een vrouw die je een gereedschapskist cadeau kunt doen.
Hij geeft mij ook met enige regelmaat een etentje cadeau omdat hij weet dat ik weinig dingen zo leuk vind als uit eten gaan maar er zelf niet echt geld voor vrijmaak. Soms kan ik dit cadeautje aan zien komen: hij wil mij troosten om iets en komt aan met sushi. Juist het voorspelbare maakt het, in zijn geval, dierbaar. Maar dat soort dingen luistert nauw.
De ex-man was geweldig met cadeautjes, ook in over-the-top cadeautjes (denk: een turquoise volkswagen kever). Dat was geweldig zolang de relatie geweldig was. Daarna werd het compensatie, uiteraard.
Afgedwongen cadeautjes heb je ook nog: net zo lang zeuren over een mooi maar duur bloesje tot de geliefde (de huidige iets minder snel dan de vorige) zijn pinpas trekt. Ik moet mezelf dat afleren, daar ben ik te oud voor.

Het onverwachte blijft toch het leukste. Neem dit espresso apparaat. J had het ergens van een opslag gehaald, het was niet eens nieuw. Maar het werd de startmotor van het vorige huis. En nu weer. Elke ochtend, de hele dag door. Wakker worden, schrijven, bijpraten, nadenken, alles gaat beter met mijn eigen espresso erbij, door de handeling alleen al van het zetten, de geur, de gezellige kopjes … Ik heb hem er geloof ik ook al een keer of vijftig voor bedankt – zo ben ik dan ook wel weer.