Dat doet muziek

Ik was gedurende de hele verjaardag van mijn moeder Maria vrij vrolijk. Tot ik het berichtje van mijn broer beluisterde.

Een beeldschone versie van Ave Maria weerklonk in mijn kleine huisje en ineens was ik nergens meer. ‘Dat doet muziek’ zei een van mijn aanplakdochters later. Waarop mijn eigen dochter dat ook weer nuanceerde en inderdaad: het muzikale brein werkt voor iedereen anders.

Pop up choir

Maar ikzelf denk, schrijf en leef op muziek. Zo hoorde ik laatst een droef liefdesliedje van Abba met een mooi sentimenteel bruggetje erin. Ontboezeming: dat liedje heb ik daarna een keer of dertig geluisterd – en ook meegezongen, met de lyrics erbij. Diep geroerd. En dat is dan dus Abba – dat jullie niet denken dat ik dit soort dingen alleen heb met Bach of Schubert.
Soms tilt muziek je juist ergens uit. Omdat ik geen zin had in weer een avond alleen ging ik vorige week naar het pop up choir. Dat is precies wat je denkt dat het is. Zomaar met willekeurige mensen een willekeurig lied zingen, we deden Shiny Happy People van R.E.M. Driestemmig. ‘Je wordt hier zo blij van en ook opgeladen, elektrisch, dat blijf je morgen de hele dag nog voelen,’ zei een van de andere zangers tegen mij. Hij had gelijk. Plus: ik bleef de hele week Shiny Happy People zingen, op straat, op de trap, op de fiets, gewoon in huis met de katten – als dat niet goed is tegen het donker van de herfst, dan weet ik het niet.

Dus ik denk dat ik vanavond weer ga. Dan doen ze Eye of the tiger.