Hieronder een mailwisseling tussen mij en Mireille na het uitkomen van Liefdeswerk, met toestemming van Mireille hierbij de wereld in geslingerd.
Geen voorproefje maar een naproefje van ons brievenboek Liefdeswerk dat nu overal te bestellen is. Lees maar.
Naproefje
Anna:
Het boek ziet er mooi uit, mooier dan ik dacht zelfs. Fijn! Wel heb ik er ineens veel last van dat het zo met stille trom verschijnt en het zo summier in de winkels zal liggen. Ik baal daar meer van dan ik dacht. Nog nooit zo’n schrale toestand meegemaakt. Normaal komt er een doosje met fijne brief van de uitgever, dan maakte ik dat open met kinderen erbij, Dunya filmde het. Of meestal zag ik het boek zelf pas bij de presentatie, etalage vol, taart, drank erbij, vreugderoes, eten met de uitgever. Nu dat sneue envelopje met 1 boek. En de wetenschap dat het niet royaal is ingekocht en vooralsnog geen enkele pers.
Drie boeken tijdens corona is teveel van het goede. Drie keer achter elkaar! Hoeveel parels smijt ik nog voor de zwijnen? Hoeveel keer lukt het me nog om mijn eigen slingers op te hangen? Dat gevoel.
Nou ja ik ga nu slapen. Het boek is mooi en fijn, dat is het niet. Of eigenlijk: dat is het juist.
Mireille:
Nu het er ligt ben ik blij en trots. We hebben samen en los van elkaar een bijzondere maand geleefd op de tuin van Wolkers. Ik heb je leren kennen. Mezelf beter leren kennen via jou en we hebben er aan ons eigen werk gewerkt dat ook tot publicatie is gekomen. En last but not least je moeder en je oom zijn in die maand overleden en we hebben dat gevangenen, die tijd tussen hoop en berusting van je moeder en de klap van je oom.
Het schrijven van dit boek was voor mij geen grote moeite, geen grote struggle maar een emotionele en vloeiende gebeurtenis, we hebben dat vastgegrepen en vastgelegd en daarna hebben we er nog een uitgever voor gevonden ook, een unicum in deze tijd.
Ik ben dan niet droevig of teleurgesteld op dit moment. Maar trots en blij en tevreden. Maximaal resultaat. En voor mij moet het in de wereld komen nu beginnen en de bestellingen zijn niet goed, maar er kan wel nu van alles gebeuren. Het voelt voor mij als op een knop van een bloem trappen omdat je wilde dat het een roos is maar het een tulp lijkt te zijn.
Dat neemt niet weg dat jij voelt wat jij voelt en dat ik dat rot vind. Het haalt voor jou de glans weg, geen leuk kaartje, geen roes of feest, geen blije uitgeverij en delen met de mensen om je heen. En daarom wil ik je vasthouden. Omdat het het misschien zachter maakt.
Anna:
Lieverd, al die dingen die jij voelt, voel ik ook. Het is een fantastisch en belangrijk boek, voor ons. Ik wilde nog zeggen, er zit geen ego bij deze pijn. Wel veel Anna die houdt van vieren en rituelen en die tot nog toe van letterlijk elke boekpresentatie een groot feest heeft gemaakt – vaak ook nog door er zelf persoonlijk veel geld tegenaan te smijten.
Schrijven is ook communicatie, delen. Anders kan je net zo goed niet publiceren, toch? En dat nu voelt zo kapot, alsof alles keihard tegen een muur op knalt. Een muur tussen wat ik schrijf (wij schrijven) en de rest van de wereld.
Maar misschien vergis ik me en valt die muur aan duigen. Vandaag geloof ik daar niks van, maar morgen ben ik vast weer mijn altijd optimistische zelf. En dan gaan we lekker champagne drinken, met onze mannen en met elkaar.
Mireille:
Ja je hebt hierin ook gelijk, schrijven is ook communicatie en de eerste tekenen zijn niet goed. Van mij mag je hier een blog over schrijven ook met mijn input van net, misschien herkennen collega’s het, misschien steekt iemand een hand uit en is er discussie.
Je teleurstelling mag er ook zijn, en morgen weer een nieuwe dag met hetzelfde gevoel of een nieuw gevoel. En vanavond heb ik sowieso gereserveerd in de bistro, ze hebben er champagne!
