Brieven schrijven, wie doet het nog?
Ik krijg superfijne reacties op Liefdeswerk, het brievenboek van mij en Mireille. We jureerden ook andermans brieven, voor een schrijfwedstrijd rond het boek. En nu heb ik zin om zelf weer een aantal brieven te schrijven. Het is mijn nieuwe blogproject; en dit is de derde.
Beste engel
In mijn hoofd neem je verschillende verschijningsvormen aan, jij die zit op de schouder van mijn dochter. Bij elke dochter een andere trouwens. Toen ze pas waren geboren leek je op een astrale versie van mijzelf, het voelde ook alsof ik het was die ineens reusachtige vleugels had.
Maar dan gaan ze zelfstandig ademen, en bewegen, en de hort op, en dingen oplopen – en dan kom jij in beeld. Soms draai je overuren, zoals toen we op die geweldige maar ook zo spannende wereldreis waren. Je fladderde boven de auto en tilde de jongste op toen we dat ongeluk kregen en alleen haar sjaal onder de auto belandde – zijzelf lag ineens een heel stuk verder. Je zat aan het ziekbed van de ander, je ging mee op al die verre reizen die ze zonder ons maakten, je woonde zelfs een tijdje in het ruige Mexico Stad. Nu de jongste aan het eind van de maand met een open ticket de wereld in vliegt, pak ook jij je kleine engelenkoffertje. Werk aan de winkel!
Maar ook hier ben je nodig. Ik probeer me voor te stellen hoe het is om in 2020, 2021, 2022 student te zijn en nu al jaren een afgeleid leven te leiden. Dagen op bed te liggen met alleen die computer voor je. Bij vlagen de hoop en het vertrouwen kwijtrakend dat je ooit weer onbezorgd kan zijn tijdens deze zogenaamd mooiste jaren van je leven. Snikkend met je medestudenten het nieuwe jaar in. Zoveel zwart in je hoofd en in je hart, daar helpt geen lieve moeder aan, wat die moeder ook zegt.
Maar jij, engel op haar schouder, bent toch immuun voor de zwaartekracht? Neem haar maar mee, laat haar een beetje verder kijken, lucht voelen in plaats van aarde, zon boven de wolken, al is het maar af en toe een glimp. Je zit daar toch, waarom zou je niet een beetje helpen? Het duurt namelijk allemaal wel heel, heel erg lang.
Luchtkus van de moeder
