Dit is een stad met geheimen. Met hoekjes en underground, met werelden achter werelden.
Dat is natuurlijk zo in elke grote stad, maar ik ga nu steeds meer op ontdekkingsreis in Amsterdam.
Beplast
Zo is er dus een poort die iedereen kent, tegenover het Tropenmuseum. Niet heel veel mensen weten dat die poort de Muiderpoort heet, net als het station op een heel andere plek in de stad. Het is een magische poort. Elke woensdagavond is het de toegang naar een danspaleis. Dan zie je daar ineens allemaal mannen en vrouwen dansen, met elkaar maar vooral met zichzelf. Ze zijn te herkennen aan de rode lichtjes op hun hoofd, dat zijn de koptelefoons van de silent disco. En ze dansen. Op de stoep, onder de poort, op het gras, hun jassen en tassen liggen her en der, de tram tingelt vrolijk in het voorbijgaan. Iedereen mag erbij. Langslopende toeristen met een fles wijn in de hand pakken ook vrolijk een koptelefoon. Wat een gelukje als je zoiets tegenkomt als je op vakantie bent.
De blijheid gaat ver. Op een gegeven moment komt er een soort Hagrid uit de poort, een grote groezelige man. Hij loopt naar de poort en haalt zijn geslacht uit zijn broek. Wij, de dansers, zien het, maar in een soort vertraging. Door die muziek lijkt het ook niet echt, alsof we naar een film zitten te kijken. Totdat de man tegen de poort begint te plassen. Ineens vliegt een van de dansers naar voren. Het zijn namelijk zijn jas en zijn tas die daar nu beplast worden. Alle dansers staan in freeze. Dan zien we hoe de danser vriendelijk praat met Hagrid en zijn eigen jas en tas verplaatst. Hagrid blijkt blind en kan nu rustig verder plassen. Ook wij gaan door, met dansen.
Na een uurtje of twee stopt de muziek en gaat iedereen weer zijns weegs. Een van de dansers houdt nu zijn jas en tas op een armlengte voor zich. Of hij het niet erg vindt, wat er is gebeurd? Maar hij lacht nog steeds. ‘Die man was blind. En hier zijn wasmachines voor uitgevonden.’ Het is duidelijk, we zijn nog steeds niet echt in Amsterdam. Dit is een parallelle dimensie.
3 reacties op “Dancing in the street”
Oh heerlijk, díe stad mis ik!
Ik wil trouwens graag kopjes koffie doneren, maar heb geen credit card.. kan het ook anders?
Met pay pal geloof ik.Het is een suf gedoe ik heb nog steeds geen goed Nederlands equivalent gevonden.
Hoi Anna, het was een bijzondere avond toen. Maar het was vooral heel leuk en een avontuur. Zo maak je dansend wel eens wat mee. En nog bedankt voor dit mooie verhaal.
Groetjes van Norberto