Het had iets van musical van Annie MG Schmidt. Of van een Italiaanse film met van die woonblokken erin.
Aan de achterkant van onze huizen gebeurt dus van alles.
Kattentrap
Je hebt schuren en tuintjes, waar ik vanaf mijn balkon goed in kan kijken. Net als naar alle balkons en in alle huizen aan de overkant. Ik heb al overspel gezien en geheime studentenintriges, flarden van allerlei levens. Zo had de overbuurman die altijd op dezelfde tijd als ik opstaat en die ik dan in zijn ochtendjas zo gezellig zie rondscharrelen ineens een prachtig verlicht Zuidamerikaans huis met allemaal jongens en meisjes die de hele nacht de salsa dansten. J en ik zaten er op mijn balkon naar te kijken, het leek een film.
Maar de arena is vooral van de katten. Inmiddels trippelt een van de twee van die van mij op en af de kattentrap, van twee hoog naar beneden. Ze is al vriendinnen met de coffeeshopkat. Maar er is ook de grijze ongecastreerde monsterkat. Die kat terroriseert alles en zorgt voor hysterisch kattengejank. Laatst was het weer heel verschrikkelijk. Het grijze monster had de coffeeshopkat net half verkracht en zat nu achter mijn schatje aan. Het gegil was enorm. Ik haastte me, samen met mijn andere kat, naar mijn balkon, waar ik de onderbuurvrouw (de moeder van alle katten) in de tuin zag staan en in de tuin ernaast de man van de coffeeshop. We hadden spoedoverleg over de monsterkat, waarbij de buurman van de overkant zich ook in het gesprek mengde. Ik zag vanaf twee hoog iedereen, zij zagen elkaar niet. Toen kwam Vincenzo van de derde verdieping ook nog mopperen vanaf zijn dakterras dat zijn hond elke keer zo moest blaffen van de monsterkat. Een paar andere buren zag ik meeluisteren, iedereen had de deuren en ramen open.
Het leek wel een Spaans dorpspleintje, zomaar in hartje Amsterdam.
