Wat is je levensdrama? Ik geloof dat de dochter een ander woord gebruikte maar de essentie was: hoe vat je de tragedie van je leven in één zin samen.
Bijvoorbeeld: “dat ik goed ben in waar ik niet perse goed in wil zijn (en middelmatig in waar ik goed in wil zijn)”. Dat is dus zo’n levensdrama, niet helemaal het mijne maar klinkt bekend, toch? “Dat ik altijd vlucht voor het nu” is er ook eentje. “Dat ik in sprookjes geloof.” De dochter had er al heel wat avondjes met vrienden mee doorgebracht, op zoek naar ieders levensdrama.
Internationale
Ooit benoemde mijn vader mijn levensdrama als: “de gekooide zigeunerin”. Klopt dat eigenlijk nog? Reizen met rugzak en onbekende bestemming vind ik nog steeds een van de allerleukste dingen. Het spaarpotje dat daarvoor is bedoeld gaat alleen steeds weer leeg voordat ik kan vertrekken.
Maar er zijn ook reizen om de hoek. ‘Zo grappig dat jij als wereldreiziger zo enorm enthousiast kan worden van een dagje Gent,’ zei J. Het was begonnen met een wonderlijk en onverwacht zakentripje van J naar Sas van Gent – ik dacht steeds dat het een vogel was, de zus van Jan van Gent. Maar Sas van Gent had alle kenmerken van een spookstad, niks vogelachtigs aan, onderweg zaten J en ik scenario’s voor nieuwe horrorfilms te plotten. Toen was Gent ineens heel dichtbij, zag ik op de routeplanner, dus wij met het Greenwheels autootje Nederland uit en België in.
In Gent vierden ze overal 1 mei met muziek op straat en krachtige leuzen, waardoor ik me op de terugreis aan mijn socialistische grootouders verplicht voelde de hele Internationale te zingen, J bromde zo’n beetje mee.
Maar dat dus: dat ik die ochtend nog niet wist dat ik ’s avonds op het plein zou dansen en de Internationale zou zingen in Gent, daar worden zigeunerinnen blij van.
