Ik was met een klap terug van Texel, ik had meteen alweer lesgegeven, door Amsterdam gestruind met J, een rare film gezien, eetgasten gehad, ik zat er weer middenin en ik maakte genoeg mee.
Dus ging ik een blog schrijven – en toen stopte alles.
15 jaar lang
Komende januari schrijf ik al 15 jaar blogjes, met een zelfopgelegde deadline van elke drie dagen een nieuw stuk. Rain or shine, in sicknesss and in health, met of zonder inspiratie. Ik denk voortdurend aan het volgende blog. Soms ben ik lekker op tijd, soms weet ik de avond ervoor zelf ook nog niet wat het zal worden.
Zo ook vandaag. Elke goede schrijver kan omgaan met deadlines dus ik begon gewoon. Ik schreef een blog over de film die ik had gezien. Het was heel pedant. Ik wiste het (dat gebeurt eigenlijk nooit). Ik schreef een nieuw blog over dat ik met J een mannenpak ging kopen in zo’n rare winkel. Dat was te babbelig. Mijn blogjes balanceren altijd op het randje van van alles en nog wat, maar dit was onder mijn eigen persoonlijke maat. Ik wiste ook dat blogje en toen was ik woedend.
Dan kan je natuurlijk zeggen: sla dat blog een keer over, maar nee. Voor jullie lezers is dat geen enkel probleem, misschien zelfs lekker rustig, maar voor mijzelf is dat geen optie, ik kan niet precies uitleggen waarom. Neurose? Houvast? Perfectionisme?
Nou ja, dus toen scheef ik maar dit: dat het deze keer niet lukte. Misschien ben ik door Texel toch meer ontregeld dan ik dacht.
7 reacties op “Waarom zou ik in godsnaam een blog schrijven?”
Oh hemeltje, ik was even bang dat je ging aankondigen te stoppen met je blogjes 😱.
Je mag best af en toe een dagje later je blogje schrijven, maar NIET stoppen hoor, ben er veel te veel aan verknocht 😃😘
Wat een leuk berichtje! X
Had nog een 😉 achter ‘schrijven’ 😉 gemoeten 😉
Ja, waarom schrijf je eigenlijk de blogs? Ik lees ze eigenlijk altijd wel, omdat ik zo op de hoogte blijf van hoe het met je gaat. Ik zelf schrijf wekelijks een blog, en dat doe ik voornamelijk omdat het voor mij een manier is om gevoelens kwijt te kunnen, die me anders maar in de weg blijven zitten. En ook omdat ik het wel een sport vind om complexe gedachten en gevoelens binnen vier alinea’s uit te drukken. Dus puur voor bevrediging van mijn eigen behoeften. Hoe zit dat bij jou?
Houvast. Dat is denk ik het belangrijkste. Houvast in een ongrijpbare wereld
Ik lees voor het eerst een tekst van je en wil graag meer!
Leuk, welkom!