‘En dan komt nu… de zeemeermin,’ zei de spreekstalmeester. Wat volgde was een adembenemende trapeze-act waarbij de artieste af en toe afdaalde in een bak met water – om dan spetterend weer op te stijgen.
Het was de finale van een prachtig. jaar. Het kerstcircus in Carré. Nog gaver: ik en J hadden dat circus cadeau gekregen van mijn kinderen plus aanhang.
2022
2022, wat was je mooi. In geen tijden heb ik zo’n rijk jaar gehad. Het begon nog best lastig, met een leeg nest, en te weinig inkomen. Maar wel al met hoop. Met schrijven. Met lieve mensen heel dichtbij. En gaandeweg ging ik van mijn nieuwe huis houden en van mezelf houden in dat huis. Ik sloot het jaar af in de plus en omringd door die belachelijk lieve kinderen. J. was er ook het hele jaar, soms veraf maar ook heel dichtbij.
En als kers op de taart schreef ik een sprankelend nieuw boek dat februari uitkomt. Of kers… het was meer zoals de zeemeermin in Carré, toen ineens de bak water begon te branden. En zij dook er weer in, spetterend van plezier, omdat het water sterker was dan het vuur – zonder het te doven.
Zo’n jaar dus.
Jullie waren er ook bij allemaal, alweer voor het vijftiende jaar. Zo lang bestaat dit blog inmiddels. En het bestaat door jullie die het lezen – ook daar ben ik heel dankbaar voor. Ik wens jullie een prachtig 2023! Tot ziens aan de andere kant.
Anna
4 reacties op “Als een zeemeermin in een bak met brandend water”
Veel dank voor je mooie en treffende blogs in 2022! Ik wens je al het goeds voor 2023 toe. Nynke
Dank je wel! Voor jou ook. X
Bedankt voor al je mooie blogs en alvast een gezond en fonkelend 2023 gewenst!
Dank je wel Esther! Fijne jaarwisseling x