Solitude

Het volgende, best wel gênante, is gebeurd, nog helemaal niet zo lang geleden.

Dat ik met J een paar dagen weg was geweest. En dat ik bij terugkomst niet verdroeg dat we beiden naar ons eigen huis gingen. Met huilen en alles. 

Koalabeertje

Het liefst had ik me aan hem vastgeklampt als een koalabeertje. Nou kan je met J veel dingen doen – maar dat nou net niet. Dus gingen we op dit soort momenten ‘de pleister er snel aftrekken’. Het is ook wel eens gebeurd dat J iets later toch maar in volle vaart terug kwam fietsen om in ieder geval die nacht nog bij mij te blijven slapen.
Solitude en loneliness zijn niet hetzelfde, zegt de scheurkalender op mijn wc, ik kreeg hem van mijn zus. Loneliness is verdrietig alleen, solitude is dat je genoeg hebt aan jezelf. Er is natuurlijk ook nog zoiets als gezellig samen, maar ik snap het idee. Deze keer na Parijs denk ik, als ik J aan het begin van de avond uitzwaai: mmm, en nu lekker in mijn bed The Crown kijken. De katten hebben er ook zin in. En mijn huisje is warm en knus, met een fonkelnieuwe mega-kerstboom. Vorig jaar liep ik dat ding nog  een beetje droef in mijn eentje naar boven te zeulen, nu heb ik tegen J gezegd: voor je gaat, wil ik heel graag dat je nog even met me meegaat naar de kerstboomman op de hoek bij De Nederlandse Bank. En me helpt sjouwen. J droeg de zware onderkant, ik huppelde ergens bij de top.

Dat was een stuk lichter.