Nepjood

Ik kreeg nog een verrassend kerstcadeautje in 2022.

Dat had indirect met mijn nieuwe boek te maken.

Anna, ben jij joods? 

Het is dus zo dat de hoofdpersoon Jona een joodse jongen is. En ikzelf niet – of toch wel? Al een tijd was ik -parallel aan het boek-  bezig met een podcast: een literaire audiodocumentaire met de titel Ben ik een nepjood? Eerst had ik daarvoor een cursus gevolgd via het Letterenfonds. Een team samengesteld: regisseur, coach, editor, acteur. De NTR was geïnteresseerd, we voerden meerdere gesprekken.
En toen haakte de NTR af. En kon ik mijn team niet meer betalen. Ik had nog wel een aanvraag gedaan, voor het eerst van mijn leven, bij het Amsterdams Fonds voor de Kunsten, maar die zouden pas in januari uitsluitsel geven. Te laat. Ik belde ze om het uit te leggen: de deadline van het boek, de mensen die ik fatsoenlijk wilde betalen, dat ik het niet voor durfde te schieten. Helaas.
De dag voor kerstmis hakte ik de knoop door: ik durfde de investering niet aan. ‘Ik trek mijn aanvraag terug,’ schreef ik aan het AFK. En ik bedankte, met pijn in mijn hart, mijn team. ‘Misschien was het te overmoedig. Ik ben nou eenmaal schrijver, geen documentairemaker.’
Terwijl ik dat schreef, zag ik dat het AFK belde. Gefrustreerd drukte ik ze weg. Pas na een uur zag ik dat ze iets hadden ingesproken: ‘Anna, je hoort het officieel pas in januari, maar je aanvraag voor Ben ik een nepjood is gehonoreerd.’ 

Toen moest ik wel even huilen. Van de schrik ook. En daarna stroopte ik mijn mouwen op en ging als een dolle aan de slag.