Sereen. Zo zeg ik tegen J dat mijn leven er nu uitziet. Wat fijner klinkt dan traag of leeg.
‘Ik heb je nog niet eerder zo vermoeid gezien,’ zegt een vriendin die me al mijn halve leven kent. En mijn jongste zegt: ‘Mam, er is iets met je ogen, iets dofs.’
Vlindertattoo
Ach, die jongste. Die is dus nu helemaal in haar eentje in Bangkok. Ondanks mijn serene leven redde ik het niet om haar uit te zwaaien op Schiphol, maar gelukkig had ik nog ergens vrijkaartjes voor Artis dus een paar uur voor haar vertrek troffen we elkaar daar voor een koffietje. Zij te speedy, ik te sloom, een perfecte combinatie. In de warme vlindertuin, met haar grote vlindertattoo ‘van precies die blauwe vlinder’. Buiten brulde het jachtluipaard.
Ik wilde daar de tijd eindeloos maken en dat wilde ik liever dan wat ook; maar nu is ze toch weg.
En in mijn mailbox een gouden ticket voor een feest in een palazzo. Morgen ga ik zelf op reis, naar de kinderboekenbeurs in Bologna. Werelds en opwindend.
Ja, dat staat haaks op wat ik hierboven schreef maar toch is het zo.
